Σε σκέφτομαι......

Χτες μιλήσαμε για σένα
και στο ζαλισμένο μου μυαλό ήρθε πάλι η μορφή σου
το χαμόγελο σου.
Αχ, το χαμόγελο σου...

Γύρισε και η ελπίδα
πως δεν έχουν τελειώσει όλες οι ευκαιρίες
πως τίποτα δεν τελείωσε
και ίσως...

Άλλωστε δεν ξέρω
ποτέ δεν έμαθα τι σκέφτεσαι εσύ
κανείς δεν θέλησε να μου πει
και κυρίως εσύ.

Και ξέρω ότι έχεις καταλάβει
ότι και να μου λένε εγώ ξέρω
εκείνη τη μέρα μου το είπε το βλέμμα σου
Αχ, το βλέμμα σου...

Ξέρεις λοιπόν αλλά δεν μιλάς
δεν λες κάτι
και δεν ξέρω καν γιατί
δεν ξέρω αν πρέπει να ξεχάσω
ή να ελπίζω
να προσπαθήσω άλλη μια φορά εγώ
και θα το κάνω
αν με αφήσεις θα το κάνω
μέχρι να είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει ελπίδα.

Όλα αυτά γυρνούσαν χτες στο ζαλισμένο μου μυαλό
και το βράδυ ήρθες μετά από καιρό
ήρθες πάλι στο όνειρο μου
όπως ήρθες και παλιά...

Σε είδα πάλι
σε είδα να χαμογελάς.
Σε άκουσα να μιλάς.
Αχ, η φωνή σου...

Και ξύπνησα
για άλλη μια φορά από φόβο
μην αρχίζω να ελπίζω πάλι...

Μια τελευταία προσπάθεια θέλω να κάνω
να ξέρω αν πρέπει να σβήσω κάθε ελπίδα
ή όχι...

Δε με βοηθάς κι εσύ
αφού ξέρεις γιατί δε με βοηθάς;

Περιμένω εκείνη τη μέρα
να ανοίξω όλα τα χαρτιά μου...
Έτσι κι αλλιώς ξέρεις
όλοι ξέρουν...
Δε φοβάμαι.
Τι να φοβάμαι;
Μη γίνω ρεζίλι;
Έγινα..
Τουλάχιστον αυτή τη φορά θα τα ξεκαθαρίσω όλα...