2 λόγια για το καλοκαίρι

Έζησα ένα καλοκαίρι που με γέμισε αναμνήσεις
Που δεν ένοιωσα μόνη πάνω από 10 λεπτά (τη μέρα)
Πάνω από όλα όμως έζησα αυτό το καλοκαίρι
Δεν κλείστηκα πάλι στους τοίχους ενός σπιτιού
Βγήκα έξω
Και όταν το έκανα αυτό δεν κλείστηκα πάλι στον εαυτό μου
Μίλησα! Γέλασα! Δάκρυσα!
Κυρίως ένοιωσα!
Πως δεν είμαι αόρατη, υπάρχω...
Υπάρχουν πράγματα που με πονάνε, ακόμα
Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι να τα μοιραστώ
Θα θυμάμαι αυτές τις διακοπές για πάντα
Όχι γιατί ήταν οι καλύτερες
Πιστεύω θα έρθουν και πιο καλές
Αλλά γιατί ήταν οι πρώτες που δεν ταξίδεψα μόνη
Είχα φίλους και άτομα που με υπολογίζουν
Και ταξιδέψαμε μαζί
Τόσο κοντά , σε ένα νησάκι πιο δίπλα
Αλλά και τόσο μακρυά, στα όνειρα μου!
Μιλήσαμε!
Γελάσαμε!
Ζήσαμε!

Σε ένα βαθμό αισθάνομαι τύψεις που περιγράφω τόσο όμορφα ένα καλοκαίρι που εξελίχθηκε σε εθνική τραγωδία.. Δεν έχω λόγια για αυτές τις καταστροφές... Μόνο θλίψη, πόνο και ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ?. Γιατί είμαστε τόσο αναίσθητοι τελικά; Γιατί εκμεταλλευόμαστε τόσο τον ανθρώπινο πόνο; Θρηνώ τόσο για αυτούς που χάθηκαν όσο και για αυτούς που έχασαν τα πάντα... Και μπορεί να μην έκανα κανένα σχόλιο πιο πάνω, αλλά αυτά τα γεγονότα ήταν αρκετά για να γεμίσουν πόνο αυτό το τόσο όμορφο για μένα καλοκαίρι. Λυπάμαι και ντρέπομαι ταυτόχρονα για όλους...