Αφιερωμένο!!!

Για εσάς που μου δώσατε ζωή

που μου δώσατε όλη την αγάπη που θα μπορούσα να πάρω κι ακόμα περισσότερη

που μου μάθατε να είμαι άνθρωπος

να έχω καρδιά, να νιώθω

να έχω μυαλό, να σκέφτομαι

που με πέρνετε αγκαλιά κάθε φαρά που πονάω και γιατρεύετε τις πληγές μου

που κάνατε τόσες θυσίες για να φτάσω εδώ που είμαι και συνεχίζετε

που μου έχετε εμπιστοσύνη και μου το δείχνετε

που ακόμα κι αν δεν συμφωνείτε χαίρεστε με τις επιλογές μου, αν χαίρομαι εγώ

που μου δώσατε φτερά και με μάθατε να πετάω, ακόμα κι αν η διαδρομή είναι μακριά από εσάς, διαφορετική ή ακόμα και αντίθετη από αυτή που φανταστήκατε

που μου δίνετε ό,τι μπορεί να χρειάζομαι είτε το έχετε είτε όχι

και κυρίως το δίνεται χωρίς να περιμένετε αντάλλαγμα... ή μάλλον με μόνο αντάλλαγμα ένα χαμόγελο μου, που πολλές φορές σας στερώ

που με μαλώνετε για να γίνω καλύτερη και όχι να με δείτε να κλαίω και να πέφτω

κι αν κλάψω με μαγικό τρόπο παίρνετε μακριά όλα τα δάκρυα μου

κι αν πέσω γίνεστε το σκαλοπάτι για να ανέβω, χωρίς να σας νοιάζει αν θα πατήσω πάνω σας

που όταν σας απογοητεύω δε μιλάτε

ενώ όταν σας κάνω υπερήφανους χαμογελάτε τόσο δυνατά που φωτίζεται η ζωή μου

Για εσάς που δεν σας έχω πει όσα ευχαριστώ πρέπει

ούτε όσα «σ’αγαπώ» νοιώθω

που σας στέρησα αγκαλιές από πείσμα

και κάθε φορά είστε οι δέκτες των νεύρων μου

που σας έκανα να υποφέρετε όταν περνούσα τη φάση μου

που δεν είπα τα συγγνώμη που σας χρωστάω

και δεν αγωνίστηκα ποτέ όσο μπορούσα για πράγματα που θα σας έκαναν χαρούμενος

Για εσάς που είστε η ζωή μου

και τρέμω στη ιδέα να πάθαιτε κάτι

Μπαμπά, μαμά, για εσάς

για να σας ευχηθώ χρόνια πολλά

και να είστε πάντα μαζί και αγαπημένοι!