Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

Σαββατόβραδο


Το Σάββατο που πέρασε πήγα μόνο για έναν καφέ, νωρίς, με την παρέα… Όταν γύρισα σπίτι ο αδελφός μου έβλεπε κάτι στην TV που δεν με ενθουσίαζε και άνοιξα το laptop μου. Κρύωνα υπερβολικά, παρόλο που απ’ ότι μου έλεγε δεν ήταν κρύο το σπίτι. Είχα βάλει τις ζεστές πιτζαμούλες μου, και καθόμουνα τυλιγμένη σε δυο φλις κουβέρτες κι όμως κρύωνα. Έβαλα λίγη μουσική και μιλούσα με την κολλητή μου, ναι πριν 5 λεπτά ήμασταν μαζί. Τελείωσε αυτό που έβλεπε ο αδελφός μου και πήγε να ξαπλώσει. Στο ζάπινγκ πήρε το μάτι μου τον Τερζή και το άφησα εκεί. Δεν ξέρω τι άποψη έχετε, αλλά για μένα αυτός ο άνθρωπος είναι φωνάρα και έχει ένα απίστευτο τρόπο να σου μεταφέρει συναισθήματα… Είχα αρχίσει να μιλάω και με άλλο άτομο και βλέποντας πως δεν ζεσταινόμουν, μου πρότεινε να φτιάξω ένα ζεστό…

Το Σαββατόβραδο μου λοιπόν το πέρασα στον καναπέ, κουκουλωμένη, με ένα ζεστό, μιλώντας με δυο άτομα στο msn, ακούγοντας Τερζή, τραγουδώντας και ψιλοχορεύοντας, τα χορευτικά τραγούδια, με όσο περιθώριο μου άφηναν οι κουβέρτες…

Και χιλιάδες σκέψεις να γυρνάνε στο μυαλό μου… Κάθε τι αυτό το Σαββατόβραδο μου θύμιζε τα κενά που έχω μέσα μου… Αρχικά ο Τερζής, που είχαν τελειώσει τα χορευτικά και είχε γυρίσει στα μελαγχολικά…

Με αφορμή ένα από αυτά, η Μυρτώ να μου λέει πόσο της λείπουν τα παιδιά από τη Ρόδο, τα φιλαράκια της, λέγοντας πως και οι δυο τους πέρασαν στην Αθήνα και έχουν ο ένας τον άλλoν, ενώ εκείνη είναι εδώ μόνη της… Ξέρω πως η σχέση τους είναι μοναδική, πως είναι τα φιλαράκια από τα σχολικά χρόνια. Έχουν μοιραστεί τα απίστευτα, έχουν κάνει τις τρέλες, έχουν ζήσει τα πάντα… Και ξανά το κενό μου μπροστά μου, ένα κενό που δεν θα καλυφθεί ποτέ… Δεν θα αποκτήσω ποτέ το σχολικό φιλαράκι που θα μοιραστούμε τρέλες, εξόδους, γέλια και δάκρυα… Κι όσο ακούω τα τόσο ωραία λόγια, κάτι μέσα μου σπάει, εγώ δεν θα το έχω ποτέ! Και όπως και να το κάνουμε το να ακούς πως ήρθε εδώ και είναι μόνη της, δεν είναι ότι πιο ευχάριστο… Λογικό, το καταλαβαίνω, το βλέπω και χωρίς να μιλήσει, αλλά όχι ευχάριστο…

Και δεν έφτανε αυτό… Όλα γυρνούσαν γύρω από το μεγάλο κενό που τον τελευταίο καιρό με έπνιγε! Είναι αυτός, που μπορεί να μη με ενδιαφέρει πλέον, αλλά όποτε τον θυμάμαι, θυμάμαι και την ανάγκη, το κενό… Το Σάββατο πήγαμε στην καφετέρια που τον είχα πρωτογνωρίσει, και δεν είχε τύχει να ξαναπάμε… Μιλήσαμε για την παρέα του και τελικά για αυτόν… Και να ακούς και τον Τερζή…

Τα δυο μεγάλα κενά μου απέναντι μου λοιπόν! Κι αν δεν σας φτάνει με το ένα άτομο μιλούσαμε για κενά! Για το δικό της κενό…

Κι όμως για εμένα το Σαββατόβραδο ήταν μαγικό! Μελαγχόλησα και πολύ μάλιστα, πάρα πάρα πολύ! Αλλά ούτε μια στιγμή δεν έπεσα! Ούτε στα κενά μου, που είχαν ανοίξει μπροστά μου και με περίμεναν, με φώναζαν, αλλά ούτε και γενικότερα! Απλά μια τεράστια μελαγχολία σε όλη την ατμόσφαιρα, από παντού!

Μιλούσα με δυο άτομα.. Για πολύ καιρό το μόνο που ζητούσα ήταν να υπάρχει κάποιος να μιλάω, δεν μπορούσε τώρα να μη με καλύπτει! Μια κολλητή (για μένα τουλάχιστον) και μια φίλη(;)… Δεν μου αρέσει η λέξη και το έχω πει, αλλά δεν ξέρω ποια άλλη να χρησιμοποιήσω. Όταν δεν την έχω γνωρίσει ποτέ, αλλά νιώθω πως την ξέρω. Μπορώ να της μιλήσω για αυτά που έχω στο μυαλό μου και μου μιλάει και εκείνη. Έχω γελάσει άπειρες φορές, εκφράζομαι χωρίς το φόβο μην παρεξηγηθώ και μιλάμε σχεδόν σε καθημερινή βάση… Δεν ξέρω καμιά πιο κοντινή λέξη… Μιλούσα λοιπόν με φίλους!!! Τραγουδούσα τραγούδια που με γέμιζαν και κάποια από αυτά τα ψιλοχόρευα! Είχα αρχίσει να ζεσταίνομαι! Δεν ξέρω αν ήταν το ζεστό, ή ότι ζεσταινόμουν μέσα μου… Για μένα λοιπόν ήταν ένα υπέροχο Σαββατόβραδο!!!


Η κουβέντα που μου είπαν και κράτησα… “Στα απλά πράγματα βρίσκεις την ευτυχία!”


Κι όταν ξάπλωσα είχα ένα χαμόγελο! Δεν ξέρω αν ήταν μια κουβέντα, μια στιγμή ή αν ήταν όλα… Δεν με νοιάζει!!! Μετά από πάρα πολύ καιρό, ίσως και χρόνια ξάπλωσα με χαμόγελο!

Ελπίζω να είχες και εσύ ένα χαμόγελο όταν πήγες να ξαπλώσεις! Ελπίζω κάθε βράδυ να έχεις ένα χαμόγελο!






9 σχόλια:

Σπύρος είπε...

Πέρασες ένα Σββατόβραδο δίκο σου για την πάρτι σου βυθισμένη στις σκέψεις σου ετσι όπως το ήθελες , να κάνεις πάντα αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι . Φιλια :)

Skouliki είπε...

καλημεραααααα..

οι σκεψεις παντα μας ταξιδευουν

Μαριλένα είπε...

Ετσι :))

είδες που φτιάχνουν τα πράγματα;
σωστά το έγραψες "δεν έπεσα ουτε για μια στιγμή"

γιατί
άλλο η θλιψη κι άλλο το "πέσιμο".

καλη βδομαδα να 'χεις :))

xxxxx

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο σου! Χαίρομαι για σένα!
Και εγώ το Σαββατόβραδο το πέρασα με κουβερτούλες με τη διαφορά ότι εγώ είχα και ένα βιβλίο στο χέρι... Εγραφα χτες διαγώνισμα.
Ευχομαι πάντα να κοιμάσαι με χαμόγελο! Είναι μια πολύ γλυκιά αίσθηση! Ευτυχώς δεν μου συμβαίνει σπάνια...!

If...ιγένεια είπε...

Πολύ όμορφο Σαββατόβραδο.. Καλή εβδομάδα!

Dreamgirl είπε...

@LOCKHEART: Εντάξει δεν ήταν το Σαββατόβραδο που ήθελα... Θα προτιμούσα να άκουγα και να χορεύα τον Τερζή με μερικούς φίλους στο σπίτι... Αλλά σίγουρα ήταν ένα όμορφο Σαββατόβραδο! :)
Καλή βδομάδα!!! :)

@skouliki: Καλασπέραααα!
Μέχρι την άκρη τπυ κόσμου και πίσω μας πάνε, αν θέλουν...
Καλή βδομάδα!!! :)

@Μαριλενα: Για άλλη μια φορά ακριβώς μέσα στο μυαλό μου...
"άλλο η θλιψη κι άλλο το "πέσιμο"."
Καλή βδομάδα!!! :)

@Ειρήνη: Πως τα πήγες με το διαγώνισμα; Φέτος θα τα βαρεθείς είναι η αλήθεια...
Όλοι να κοιμόμαστε με χαμόγελο!!! :)
Καλή βδομάδα!!! :)

@if.. ιγένεια: Όμορφο και μελαγχολικό μαζί! :)
Καλή βδομάδα!!! :)

Ανώνυμος είπε...

I wish you more saturdays like that...

iLiAs είπε...

Να είσαι καλά. Καλησπέρα! :)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά τα πήγα! Ευχαριστώ! Τα λέμε!