Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

Ιστορίες βροχής - Πανεπιστήμιο

Επειδή γενικά δεν είμαι παιδί του χειμώνα, ήθελα σιγά σιγά να γράψω διάφορες ιστορίες βροχής, με πολύ γέλιο, ώστε να τις διαβάζω και να ξαναγελάω κάθε φορά που μια καταιγίδα θα πήγαινε να με πάρει από κάτω… Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ σαν ιδέα και χτες (σήμερα) είχα μια απίστευτη μέρα με την κολλητή μου. Δεν έχει πολύ βροχή, αλλά έχει πολύ γέλιο! Είχα σκοπό η πρώτη ιστορία να ήταν άλλη, αλλά τα γεγονότα τρέχουν πιο γρήγορα από εμάς.

Χτες λοιπόν φαινόταν άλλη μια φυσιολογική μέρα. Ξύπνησα, πήγα για το μάθημα οδήγησης, γύρισα στο σπίτι και λίγο πριν την ώρα που θα έπρεπε να πάω στο πανεπιστήμιο αρχίζει να βρέχει… Με μισή καρδιά και καθόλου όρεξη, πάω μέχρι την στάση με την ομπρελίτσα μου… Εκεί πετυχαίνω και την κολλητή μου και πάμε παρεούλα στην σχολή.

Εκεί όμως συναντάμε κάποιον, ο οποίος από το καλοκαίρι μιλούσε στην κολλητή μου και ψάχναμε να βρούμε αν τον ξέρουμε από κάπου. Άρχισε λοιπόν να της μιλάει για ακόμα μια φορά… Και έρχεται η ερώτηση, πως σε λένε… Οκ δεν τον ξέραμε… Και άλλες ερωτήσεις του στιλ να σε κεράσω έναν καφέ… Εγώ από πίσω να προσπαθώ να συγκρατήσω τα γέλια μου, αφού είχε πάει ακριβώς δίπλα της και εγώ έμεινα λίγο πιο πίσω και η φίλη μου να ψάχνει έξοδο κινδύνου. Και ξαφνικά η πόρτα για να μπούμε στο αμφιθέατρο… Πρώτη φορά μπήκαμε με τόση χαρά!

Οι ώρες πολλές, η όρεξη λίγη και μετά τις 2 πρώτες, είπαμε να φύγουμε… Τα τελευταία 10 λεπτά είχαμε βάλει τετράδιο στην τσάντα, μπουφάν στο χέρι και ήμασταν με το ένα πόδι έξω… Τονίζω στην φίλη μου να μην ξεχάσει την ομπρέλα που είχε ακουμπήσει στο πάτωμα… «Τελειώσαμε!» Φύγαμεεεεε!!!

Με το που βγαίνω από το αμφιθέατρο με πιάνουν τα γέλια, με κοιτάει καλά καλά η κολλητή μου και πριν ρωτήσει γιατί γελάω, κοιτάει μπροστά και τι να δει; Ναι ήταν ο φιλαράκος μας… Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Κοιτάμε δεξιά και αριστερά να δούμε από πού θα πάμε. Μου κάνει η φίλη μου, τώρα αν μπω να στην τουαλέτα θα με πάρει από πίσω; Όχι λέω εγώ και μπαίνω στις τουαλέτες. Ακολουθεί και εκείνη, όπου αρχίσαμε να πλένουμε τα χέρια μας αργά αργά και με πολλή υπομονή… Έλα όμως που εκείνος δεν περνούσε. Βγαίνουμε λοιπόν έξω με το κεφάλι μου να πηγαίνει δεξιά αριστερά και να λέω στην φίλη μου ότι μπορεί να βγει και εκείνη… Με βήμα ταχύ μην ξαναπεταχτεί μπροστά μας πάμε προς τη έξοδο! Έλα όμως που η αγαπημένη μου φιλενάδα είχε ξεχάσει την ομπρέλα της! Πάλι πίσω γρήγορα και στην έξοδο! Δεν είδαμε κανέναν…

Σταματάμε λίγο πριν την έξοδο να βάλουμε μπουφάν και λέμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, αφού δεν την έστησε έξω από τις τουαλέτες, θα την έχει στήσει έξω από το πανεπιστήμιο. Βγαίνω πάλι πρώτα εγώ δειλά δειλά κοιτώ δεξιά, κοιτώ αριστερά τίποτα! Νόημα και πάμε προς την στάση… Με βήμα ταχύ γιατί ποτέ δεν ξέρεις… Εγώ ελάχιστα πιο μπροστά και η κολλητούλα μου ακολουθεί… Ξάφνου! Από ένα αμάξι, ακούγεται το όνομα της! Εκείνη γυρνάει, και ποιον να δει; Ε ποιόν άλλον; Να την ρωτάει αν θέλει να την πάει κάπου, αφού ψιχάλιζε για να μην βραχεί… Εκεί λοιπόν μέσα στην αμηχανία, ένα μικρό πανικό και την τεράστια επιθυμία να φύγει. Με δείχνει, λέει η φίλη μου, ευχαριστώ πάντως και έρχεται με αρκετά γρήγορο βήμα προς το μέρος μου… Πήγαμε λοιπόν στην στάση με πολλές στάσης στην διαδρομή, αφού από το γέλιο δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε!

Συγγνώμη που γελούσα και όταν εσύ ήσουν πανικόβλητη, αλλά δεν κατάλαβες την φωνή;;; Εγώ για αυτό συνέχισα να προχωράω!!!

Και μια μικρή πληροφορία… Αν αναρωτιέστε γιατί τόσος πανικός για κάποιον που μας μιλούσε, ο εν λόγο κύριος είναι κανένας 35άρης…

Και μια μικρή πληροφορία ακόμα… Όταν λέω χτες, εννοώ την Τρίτη, αφού για κάποιους έχει αλλάξει η μέρα για κάποιους όχι, αλλά επειδή πάνω γράφει Τετάρτη είπα να πω, χτες… Οι χτεσινές μας περιπέτειες δεν τελειώνουν όμως εδώ… Για να μην γίνει υπερβολικά κουραστικό το κείμενο, θα τα γράψω σε μια άλλη ευκαιρία! Έχει και συνέχεια λοιπόν…

12 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Τι έκανε ο 35αρης στο πανεπιστημιο;

καλημερα :)))

Dreamgirl είπε...

@Μαριλένα *: Αυτό δεν το ξέρουμε... Ακόμα τουλάχιστον... Στην αρχή λέγαμε πως είναι αιώνιος φοιτητής... Τώρα σκεφτόμαστε μήπως το έχει σύστημα να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο, γιατί μάθαμε ότι μιλάει και σε άλλες κοπέλες...

Καλημέρα! :)

iLiAs είπε...

..να τες και οι επιτυχίες...σε όλες τις γκάμες ηλικιών! :PP

..ψάχνει για πιπίνια ο άνθρωπος..τι να κάνει!

Καλησπέρα ονειροκόριτσο! :))

Dreamgirl είπε...

@iLiAs: Να 'ταν και κανένας όμορφος τουλάχιστον :Ρ

Καλό βράδυ! :)

If...ιγένεια είπε...

Ε, εντάξει βρε καμάρι μου, 35αρης είναι , όχι 50αρης.. λολ..

Skouliki είπε...

καλησπερααααααααααααα

το 35 ειναι καλο καλε.....

το 65 να φοβασαι

Dreamgirl είπε...

@if.. ιγένεια, skouliki: Ο συγκεκριμένος δεν ξέρω, σε όποια ηλικία και να ήταν μάλλον θα τον απέφευγα. Σου βγάζει ένα δεν θα μας βγει σε καλό βρε παιδί μου!

Μπορεί να το επιβεβαιώσει και ο Giorgio που τον έχει δει :Ρ

Αν και για μένα το 35 δεν είναι και η ιδανική ηλικία :Ρ

Ανώνυμος είπε...

35...mia xara einai re su...edw pou eimai exw dei kai 60+...kai oximono enan

Giorgio είπε...

Giorgio άκουσα???Σε μένα αναφέρεσαι...

Καλά μιλάμε ο τύπος είναι τρελό μπάζο.Και μόνο ότι αν και είναι μεταξύ 80 και τάφου και ψάχνει κοπέλες στο πανεπιστήμιο κάτι πρέπει να μας πει.Φαίνεται ότι κάποιο πρόβλημα έχει και δεν είναι καλό να χεις πολλά πολλά μαζί του...

Στην άλλη αναφέρομαι που του δωσε και όνομα!!!

Dreamgirl είπε...

@topapei: Μια απορία μόνο... Αν δεν έχει την ηλικία του μπαμπά μου και άνω είναι καλός δλδ;;; 50, 60, 65...
Και είπα ο συγκεκριμένος έχει και ένα κάτι...

@Giorgio: Φυσικά και αναφερόμουν σε σένα! Πες τα γιατί έχουν πέσει όλοι πάνω μου!!! Αν και εντάξει δεν έχει πιάσει ακόμα τα 80 :Ρ

iLiAs είπε...

Καλο σαββατοκύριακο με πολλά αληθινά γλυκά όνειρα! :)

Dreamgirl είπε...

@iLiAs: Καλό Σαββατοκύριακο με πολλή διασκέδαση!!! :)