Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Αλήθειες χωρίς ψέματα...

Και η ώρα της αποκάλυψης για το παιχνιδάκι μετά το όχι και τόσο ευχάριστο διάλειμμα του προηγούμενου post.

Αρχίζουμε από τα παλιά… Να δείτε εσείς τι κοριτσάκι ήμουν και να απορείτε με το δίκιο σας πως κατάντησα έτσι…

Για να δούμε…

Αρχικά χαίρομαι πάρα πολύ, που οι περισσότεροι πιστεύατε πως μιλούσα κανονικά, αλλά η αλήθεια είναι πως το «ρ» δεν το έλεγα. Το «σ», σαν ανώμαλο παιδάκι που ήμουν, το έλεγα μόνο στην αρχή και στο τέλος των λέξεων, στη μέση ποτέ! Αλλά επειδή γενικά το έλεγα, όσοι είπατε το 4, λυπάμαι χάσατε…

Να κάνω και παρένθεση; Φυσικά και θα κάνω! Από τότε μου έχει μείνει και όποτε θέλω να ζητήσω χάρη από τον αδελφό μου, βγάζω το «σ» από το όνομα του, για να του θυμίζω πως είμαι η μικρή του αδελφούλα και δεν πρέπει να μου χαλάει χατίρι. Βασικά όταν ήμουν μικρή κανένας δεν μου χαλούσε χατίρι!

Εντυπωσιάστηκα που ένα άτομο είπε ότι έβγαλα γύψο από το πόδι μου όταν ήμουν τριών! Καλέ τι με περάσατε; Το σούπερ παιδί; Να μου λέγατε το σούπερ μωρό να το καταλάβω, γιατί τον γύψο τον έβγαλα στα 2 μου! Στα 3 άρχισα το μπαλέτο για να φτιάξει το πρόβλημα, αφού τελείωσα και με τα σίδερα στα παπούτσια μου!

Επίσης έχω μια απορία. Όσοι είπατε το 3. Στα νερά του νεροχύτη, τι να το κάνω το σαπούνι; Αφού έχουν ήδη σαπούνι! Οπότε όπως καταλάβατε και αυτό το έκανα, αλλά χωρίς σαπούνι! Τα νερά του νεροχύτη από το σπίτι της θείας μου στο χωριό, πέφτουν από ένα σωλήνα στο δρόμο. Οπότε πήρα τον αδελφό μου και κάναμε μπάνιο, για να μην το έχουμε στη Ρόδο. Το κορυφαίο βέβαια είναι πως ήταν καταχείμωνο και έξω που κάναμε το μπάνιο μας είχε παγωνιά!

Και πάμε στη σωστή πρόταση που είπατε και οι περισσότεροι. Έχω φύγει από το σπίτι με τον αδελφό μου ενώ κοιμόντουσαν οι γονείς. Και επειδή εγώ συνεχίζω το παιχνίδι, θέλω να μου πείτε το λόγο, τον οποίο θα πω στο τελευταίο μου σχόλιο, σε αυτό το ποστ.

Και πάμε στο τώρα!

Εδώ με απογοητεύσατε. Μα όλοι σας το 4; Τι είχατε στο μυαλό σας; Εγώ μια ώρα; Ούτε μισή! Σε ένα τεταρτάκι το πολύ είμαι έτοιμη. Πλυμένη, ντυμένη, βαμμένη. Άκου εκεί μια ώρα! Για ποια με περάσατε

Επίσης, γιατί κανένας δεν είπε πως έχω μόνιμο πλεξουδάκι; Δεν ταιριάζει στο προφίλ μου; Το έχω το πλεξουδάκι εδώ και κάποια χρόνια, αλλά μόνο το καλοκαίρι η αλήθεια. Βασικά φτιάχνω το πρώτο, όταν κάνω το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα και σταματάω να φτιάχνω όταν το καλοκαίρι αρχίσει να μας χαιρετά. Και η κορδέλα πάει ανάλογα με τα κέφια μου την ώρα που το φτιάχνω.

Το 2, θα μπορούσε να είναι, αν δεν έλεγα ο κύριος λόγος. Εννοείται πως τσακωνόμαστε για τις δουλείες του σπιτιού, αλλά ο κύριος λόγος είναι άλλος. Είναι η μουσική και καταπίεση που δέχομαι, όποτε ακούω ή τραγουδάω ή χορεύω κάτι.

Και ποιο μας μένει; Η σωστή πρόταση και το ότι κάνω όσες διαδρομές μπορώ με τα πόδια! Σιχαίνομαι τα ταξί, και μπαίνω σε λεωφορεία αν δεν έχω κουράγιο ή αν πρέπει να πάω στη σχολή (σιγά μην ξεκινήσω μια ώρα πριν για να πάω, δεν πάω και καθόλου). Με την κολλητή μου, κανονίζουμε να πάμε και κάπου με τα πόδια έτσι απλά για βόλτα, χωρίς λόγο. Κανένας δεν μπορεί να μας καταλάβει… Κρίμα και είναι ωραίο να περπατάς!

2 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

και τα δυο τα πετυχα :)))

λοιπον, σου ανεβασα το κομματι στο ραπιντ, αλλά επειδή κατι γινεται παντα με τα σχολια και δεν παιρνουν κανονικά τη διευθυνση, θα στο βάλω σε δυο γραμμές, εσυ θα το αντιγραψεις και θα το ενωσεις:

http://rapidshare.com/files/
120469740/happy_life.mp3.html

το βρηκα στο esnips ως happy life, δεν το εχω δει αλλου.

ο,τι άλλο θες, στη διάθεση σου :)))

σε φιλώ :)

Μαργαρίτα είπε...

:)) Καλησπέεερα!!!

Αχχχ, μόνο το πρώτο βρήκα!!
Αν και υποψιαζόμουν αυτό με τις
διαδρομές ;) Μπράβο.. έτσι..
κι εγώ μαζί σου!!

Καλό Σ/Κ γλυκό μου!! :)
Σε φιλώ***