Αλήθειες και μερικά ψέματα...

Παίζεται ένα παιχνιδάκι που λες κάποιες προτάσεις και ο άλλος λέει ποια από αυτές είναι αληθινή. Δεν με κάλεσε κανένας επίσημα, αλλά στο blog μου μπορώ να γράψω ότι θέλω, οπότε και να παίξω όπου θέλω!

Και επειδή το αποφάσισα μόνη μου, κάνω και μια αλλαγή. Θα έχω δυο κατηγορίες. Η πρώτη από τότε που ήμουν παιδάκι και η δεύτερη από την τωρινή εποχή.

Αρχίζουμε με την παιδική ηλικία:

1. Σε ηλικία 3 ετών έβγαλα γύψο από το πόδι μου, μέσα στον ύπνο μου.

2. Έχω φύγει με τον αδελφό μου από το σπίτι, ενώ κοιμόντουσαν οι γονείς μας.

3. Έχω πάρει σαπούνι και έχω κάνει μπάνιο με τα νερά που έφευγαν από τον νεροχύτη.

4. Δεν έλεγα το «ρ» και το «σ».

Για να σας δω! Ποια από όλες είναι η σωστή;;;

Και πάμε στο τώρα:

1. Τα τελευταία χρόνια έχω μόνιμο ένα πλεξουδάκι στα μαλλιά μου, με χρωματιστή κορδέλα, που αλλάζω ανάλογα με τα ρούχα.

2. Ο κύριος λόγος τσακωμού με τον αδελφό μου είναι οι δουλειές του σπιτιού. («Εγώ μαγείρεψα, πλύνε μια φορά και τα πιάτα!», «Σε πλένω, σε σιδερώνω, άπλωσε τουλάχιστον κανά ρούχο» και άλλα τέτοια)

3. Όσες διαδρομές μπορώ να κάνω με τα πόδια, τις κάνω. Ακόμα κι αν είναι διαδρομές μιας ώρας.

4. Για να ετοιμαστώ για μια βραδινή έξοδο, θέλω περίπου μια ώρα. Αλλά πάντα ξεκινάω να ετοιμάζομαι μια ώρα πριν για να είμαι στην ώρα μου.

Για να σας δω και εδώ! Παρακαλώ συμμετοχή από όλους!

Και για να κλείσουμε, να πω και μια καθαρή αλήθεια. Μια εμμονή μου, για να απαντήσω και στον Xristos και τον Giorgio που με ρώτησαν και εγώ δεν θυμάμαι πόσο καιρό πριν…

Λοιπόν, η μόνη εμμονή που μου ήρθε στο μυαλό είναι η εξής. Έχω εμμονή με το χρόνο! Θέλω να είμαι, πάντα παντού στην ώρα μου. Δεν θέλω να αργώ, κι αν δω πως θα αργήσω ακόμα και δυο λεπτά, θα πάρω τηλέφωνο για να το πω. Αλλά απαιτώ και από τους άλλους να είναι στην ώρα τους! Δεν με εκνευρίζει τίποτα περισσότερο από το να με στήνουν, ειδικά χωρίς να ενημερώσουν. Δεν παθαίνω αμόκ στα 5 λεπτά, αλλά στο δεκάλεπτο ένας μικρός εκνευρισμός, στο τέταρτο αρχίζω να φορτώνω και στο μισάωρο, αρχίζει να μου γυαλίζει το μάτι. Στη μια ώρα ή θα έχω φύγω, ή θα κάτσω για να με δουν όπως δεν με έχουν ξαναδεί...

Τηλεφώνημα

Ήταν πάλι ένα από εκείνα τα βράδια που καθόταν μόνη στο σπίτι. Προσπαθούσε να καταλάβει γιατί όλα συνέβαιναν τα βράδια… Όλη της η ζωή τον τελευταίο καιρό, άρχιζε ένα βράδυ. Πάλι λοιπόν ένα από εκείνα τα βράδια, που καθόταν στο σπίτι, ακούγοντας μουσική και χιλιάδες σκέψεις πλημμύριζαν το μυαλό της. Όχι αναγκαστικά άσχημες, όχι αναγκαστικά όμορφες, απλά σκέψεις. Όλοι πίστευαν πως αυτά τα βράδια ψυχοπλακωνόταν. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως τους καρφώθηκε στο μυαλό. Η ζωή της μια διαρκείς προσπάθεια να πείσει πως είναι καλά! Πιο το νόημα όμως μετά;

Και που ήξερε πως δεν υπάρχει νόημα, είχε σημασία; Δεν θα άλλαζε κάτι. Το μόνο που προσπαθούσε να καταλάβει είναι για ποιον το έκανε αυτό. Εκείνη ήξερε πως είναι καλά. Ποιο το νόημα τελικά να πείσει και τους άλλους; Το θέμα ήταν πιο απλό από ότι φαινόταν. Για εκείνη το έκανε. Μπορεί να ήταν καλά, αλλά η ψυχολογία της ήταν ακόμα ευαίσθητη. Όταν όλοι γύρω της, της συμπεριφέρονταν λες και δεν ήταν καλά, αυτό την επηρέαζε. Την έκανε να αναρωτιέται, γιατί αφού είναι καλά δεν φαίνεται; Πολλές φορές αναρωτιόταν αν ήταν τόσο σπουδαίο να φαίνεται, αφού εκείνη το ένιωθε. Τελική απάντηση, ναι! Το γιατί το κράτησε για τον εαυτό της…

Άλλωστε δεν ήταν μόνο εκείνη. Ήταν και όλοι οι άλλοι. Ήξερε πως οι περισσότεροι είχαν πονέσει μαζί της. Ήξερε πως την είχαν δει να πέφτει τόσο κάτω που πραγματικά τρόμαζαν. Τρόμαζαν για την ψυχική της υγεία, για την υγεία της γενικότερα. Κάποιοι ακόμα και για τη ζωή της. Δεν είχε λοιπόν το δικαίωμα να μην δώσει σημασία σε όλους αυτούς. Δεν μπορούσε να τους αφήσει να ζουν με το φόβο. Έπρεπε να πιστέψουν σε εκείνη και την αλλαγή της.

Εκείνο το βράδυ, που χανόταν πάλι σε άγνωστες σκέψεις, με τη βοήθεια της μουσικής, χτυπάει το τηλέφωνο. Κοιτάζει… Απόκρυψη… Όχι πάλι! Την είχαν κουράσει αυτά τα τηλέφωνα. Θα το σηκώσει όμως. Η περιέργεια της ήταν πάντα πιο μεγάλη.

- Ναι;

- Κουράστηκα να προσπαθείς να μας πείσεις συνέχεια!

- Ε;

- Τι ε; Ζήσε επιτέλους και παράτα μας!

- Ορίστε;

- Τι ορίστε κοριτσάκι μου; Κάνε τη ζωούλα σου επιτέλους και άσε τις επεξηγήσεις. Εμείς εδώ ήμαστε όπως και να είσαι.

- Ποιος είναι;

- Έλα βρε βλαμμένο, δε με κατάλαβες;

- Εεεμ… Σόρρυ αλλά έχει και πολύ φασαρία και δεν ακούω καλά.

- Απαπα και νόμιζα πως παντού θα αναγνώριζες την φωνή μου.

- Έλα ρε ‘συ! Που να σε καταλάβω με όλη αυτή τη βαβούρα.

- Να ακούσεις την καρδιά σου!

- Σιγά κατακτητή! Δεν ξέρεις ρε ηλίθιο πως με τις αποκρύψεις μπλοκάρω;

- Εντάξει, έχεις δίκιο, αλλά δεν σε παίρνω από το τηλέφωνο μου.

- Που είσαι;

- Έξω.

- Ναι, αυτό το κατάλαβα… Και δεν μπορούσες να μου τα πεις αύριο όλα αυτά;

- Όχι.

- Γιατί;

- Γιατί αύριο θα ήμουν ξεμέθυστος και θα σκεφτόμουν πως θα τα έπαιρνες. Τώρα δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ τίποτα και απλά στα είπα.

- Καλά.

- Αν αύριο τα μετανιώσω, μην με πιστέψεις! Τα εννοούσα! Κάνε τη ζωούλα σου! Πιστεύουμε σε σένα, απλά φοβόμαστε. Το να φοβάσαι κι εσύ μαζί μας, δεν σου προσφέρει κάτι.

- Να τα πούμε αύριο;

- Όχι! Αύριο θα είμαι ξεμέθυστος και θα σου λέω βλακείες. Να κάνεις αυτό που σου είπα.

- Καλά καλά…

- Όχι καλά καλά! Υποσχέσου!

- Καλέ χάζεψες;

- Όχι, μέθυσα. Υποσχέσου τώρα!

- Υπόσχομαι…

- Εσύ είσαι ξεμέθυστη, δεν μπορείς αύριο να το πάρεις πίσω.

- Τώρα μου την έφερες;

- Ναι.

- Κάτι άλλο;

- Όχι αυτά. Αν μου έρθει κάτι ακόμα θα ξανατηλεφωνήσω!

- Ναι, μην ξεχάσεις!

- Καληνύχτα αγάπη!

Θάλασσα

Σας έχω πει πως η θάλασσα είναι η ζωή μου; Όχι; Σας το λέω τώρα λοιπόν! Η θάλασσα είναι η ζωή μου!!! Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να νιώθω θάλασσα κοντά. Την όψη της, την μυρωδιά της, τους ήχους της! Με ηρεμεί αφάνταστα, με γαληνεύει και φυσικά με ταξιδεύει και με κάνει να ονειρεύομαι! Χειμώνα, καλοκαίρι πρέπει να την βλέπω! Αν όχι κάθε μέρα, όσο πιο συχνά μπορώ. Είναι η μεγαλύτερη αγάπη μου! (Φυσικά δεν μιλάμε για ανθρώπους)

Φυσικά το καλοκαίρι έχει την ιδιαίτερη τιμητική της! Πέρσυ, τέτοια μέρα, κάναμε το δεύτερο μας μπάνιο με την κολλητή μου, μαζί με παρέα που είχε έρθει από Αθήνα, σε μια άδεια από κόσμο ακόμα παραλία, λόγο εποχής και καιρού! Φέτος, κάνουμε το έκτο μπάνιο και η παραλία είναι γεμάτη!

Ναι, σας το είχα πει. Από τότε που ήρθα δεν κάθομαι σπίτι. Διασκεδάζω! Και μέχρι να φύγω για καλοκαίρι έτσι με βλέπω. Όπως πέρσυ. Λίγο διάβασμα στην αρχή για την εξεταστική, μετά θάλασσα, μετά σπίτι και λίγη ξεκούραση και το βραδάκι βόλτα στο κέντρο!

Ένα ποστ περισσότερο για να δώσω παρουσία, παρά για να πω κάτι. Το προηγούμενο ποστ δεν το άφησα πάνω πάνω, αλλά αν δεν το διάβασες και θες, δες το…

Διακοπές – Μέρος 2

(Ναι, ναι επιτέλους! Κανονικά θα ήταν 3 μέρη, αλλά το τρίτο θα έβγαινε μετά το καλοκαίρι, οπότε ορίστε ένα μεγάααααλο μέρος 2 :Ρ)

Οι υπόλοιπες μέρες ήταν γενικά ήσυχες… Σε όλες τις διακοπές πήγα για καφέ μόνο δυο φορές. Η μία ήταν την Κυριακή που γύρισα με τα παιδιά της παρέας. Οι υπόλοιπες μέρες είχαν βόλτες στα μαγαζιά. Είχαν παιχνίδι με το ξαδελφάκι μου. Πολύ παιχνίδι και παραμεγάλωσε ο μικρούλης και με σκοτώνει με τον τρόπο που σκέφτεται κάποια πράγματα! Πιο πολλά μου έμαθε εκείνος, παρά εγώ σε εκείνον κι ας μην έχει κλείσει ακόμα ούτε τα 3 χρόνια!

Φυσικά οι επόμενες μέρες είχαν και χωριό! Από Μ. Πέμπτη στη Μεσαναγρό! Πάσχα δεν θέλω να κάνω αλλού και πέρασα απλά τέλεια! Το σπίτι δεν θυμάμαι να το είδα και πολύ… Το μόνο που θα πω είναι πως μετά την Ανάσταση, μαζευτήκαμε με τα παιδιά, στο σπίτι γυρίσαμε το μεσημέρι του Πάσχα για να φάμε και μετά το φαγητό, πάλι όλη η παρέα μαζί. Η ώρα είχε παιχνίδι! Παιχνίδι με χαρτιά, αλλά και παιχνίδι έξω, σαν μικρά παιδιά. Μήλα, κορόιδο, εφτάπετρο… Αυτό το εφτάπετρο το αγαπημένο μου! Είχε βόλτες! 8 η ώρα το πρωί του Πάσχα 6 παιδιά, με καφέ σε πλαστικό ποτηράκι στο χέρι να ανεβαίνουν τους χωματόδρομους του χωριού και να πηγαίνουν μια βόλτα στα μοναστηράκια, με τα ρούχα από την εκκλησία, που δεν σκέφτηκαν να αλλάξουν, αφού δεν περίμεναν τέτοια εξέλιξη. Είχε και κουβέντες! Είχε αστεία! Είχε φάρσες! Μα πάνω από όλα είχε πολύ καλή διάθεση και πολλά γέλια! Ότι και να σας πω λίγο θα είναι.

Το όλο σκηνικό τελείωσε το βράδυ του Πάσχα κατά τη μία. Για μένα τελείωσε λίγο πιο νωρίς, κατά τις 12.30, όπου ο αδελφός μου σχεδόν με κουβαλάει στο σπίτι, με εμένα να ψήνομαι στον πυρετό. Το ότι δυο μέρες έβηχα ασταμάτητα, δεν με έκανε να σκεφτώ πως μπορεί να κρύωσα και να προσέχω λίγο. Δευτέρα με βάζουν στο αυτοκίνητο και πάμε Ρόδο! Οι επόμενες μέρες πέρασαν από το κρεβάτι στον καναπέ. Και δεν μου έφτανε μόνο ο βήχας! Άρχισε να μπουκώνει και η μύτη μου και να τρέχει! Οπότε ανάσα, ούτε από το στόμα, αφού έβηχα, ούτε από τη μύτη, αφού ήταν κλειστή! Το σώμα μου όλο να πονάει, και μεταξύ των κρυάδων να νοιώθω πως ψήνομαι. Ωραία πράγματα! Μα φυσικά περαστικά!!!

Η πρώτη μέρα που τόλμησα να σκάσω μύτη έξω ήταν η Πρωτομαγιά! Βόλτα με τους γονείς. Ο αδελφός μου είχε φύγει ήδη για Ηράκλειο…

Μερικές φωτογραφίες…

Από Καλλιθέα…

Από 7 πηγές…

Από το αυτοκίνητο…

Μια στάση στο δρόμο προς Προφήτη Ηλία. Σαν παιδί, αυτές τις κούνιες τις είχα τιμήσει και με το παραπάνω με τον αδελφό μου…

Η βόλτα δεν φάνηκε πολύ καλή ιδέα τελικά και την επόμενη μέρα, ξανά στο κρεβάτι, αλλά μόνο για μια μέρα! Μετά έβγαινα και λίιιιγο έξω! Η επόμενη έξοδος ήταν το Σάββατο για το χωριό ξανά. Την Κυριακή έχουμε πανηγύρι! Μεσαναγρενός που είναι στη Ρόδο και δεν είναι στο πανηγύρι του Άγιου Θωμά, δεν επιτρέπεται! Όλοι περνάμε πολύ τέλεια εκείνη την μέρα! Ήθελα και εδώ να σας δείξω μερικές φωτογραφίες, αλλά δεν έβγαλα.

Κυριακή βράδυ πάλι Ρόδο… Τρίτη ο δεύτερος καφές των διακοπών με το φιλαράκι αυτή τη φορά. Και Τετάρτη στο αεροδρόμιο για την επιστροφή. Δεν ήθελα να φύγω με τίποτα από τη Ρόδο! Για αυτό το λόγο εδώ δεν κάθομαι και καθόλου σπίτι. Βόλτες με τα πόδια με την κολλητή μου. Καφέδες με όλη την παρέα. Καμιά θάλασσα. Λίγο σχολή. Λίγο διάβασμα, γιατί έδινα κάτι ασκήσεις (να πω ξανά ευχαριστώ; Λέω σε περίπτωση που πέσει το μάτι σου… Ευχαριστώ!). Ε και όταν είμαι σπίτι έχω τους φίλους του αδελφού μου, μιλάω με φίλους, γενικά περνάω πολύ πολύ καλά! Για αυτό αν δεν εμφανίζομαι συχνά, μην ανησυχείτε, διασκεδάζω!!!

Να περνάτε καλά και εσείς!!! :D

ΙδιογράφΩς

H Μαργαρίτα με κάλεσε σε παιχνιδάκι, με κανόνες:

1. Γράψε

2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )

3. Πόσταρε

4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com/

5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)

Τώρα πρέπει να καλέσω 5 άτομα... Για να δούμε, καλώ τους: Giorgio, Εξύμνος, if.. ιγένεια, Xristos και και και ocsoul (δεν μου ήρθε άλλος πέμπτος και είναι ευκαιρία να δω τα γράμματα σου, αν απαντήσεις αυτή τη φορά :Ρ)

Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Διακοπές - Μέρος 1

Κυριακή βράδυ είμαι Ρόδο! Από το αεροδρόμιο έρχεται να με πάρει ο νονός μου, αφού οι γονείς μου λείπουν. Την επόμενη μέρα παίρνω το λεωφορείο και φτάνω Κάμειρο Σκάλα! Από εκεί το καϊκάκι και φεύγω! Πάω Χάλκη!

Ποτέ δεν έχω πάει τέτοια εποχή. Ποτέ δεν σκέφτηκα πως θέλω να πάω τέτοια εποχή. Μα λίγο το ότι οι γονείς ήταν εκεί, το ότι το καλοκαίρι δεν θα πάω και πολύ πιθανόν ούτε του χρόνου, έγινε η μεγαλύτερη επιθυμία μου και δεν το μετάνιωσα!

Ζέστη ανυπόφορη και ας είμαστε στα μέσα του Απρίλη! Με το που φτάνω και αφού χαιρετήσω τους γονείς μου βάζω το μαγιό. Η ζέστη είναι τρομερή και η θάλασσα μες τα πόδια μου! Το πρώτο μπάνιο είναι γεγονός και θα ακολουθούσαν κι άλλα αν λόγοι ανωτέρας βίας δεν με εμπόδιζαν. Το νερό δροσερό, αλλά να δροσιστώ δεν ήθελα άλλωστε;

Οι υπόλοιπες μέρες ήταν ήρεμες και χαλαρές! Κουβέντες με τους γονείς, στην αυλή, δίπλα στη θάλασσα. Λίγες δουλείες, αφού εκεί ήμασταν για να ετοιμάσουμε το σπίτι πριν νοικιαστεί. Εγώ βοηθούσα με τις δουλείες του σπιτιού, αλλά και με μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες! Το βάψιμο! Αφού έπρεπε να βοηθάω, έκανα αυτό που μου άρεσε. Ασχολήθηκα και με άλλα πράγματα, όπως το διάβασμα και το ψάρεμα. Η παραμονή μας συνοδεύτηκε και από μια επίσκεψη στο εκκλησάκι του Αι-Γιάννη. Είχαμε το αυτοκίνητο αφού οι γονείς μου έπρεπε να μεταφέρουν ένα σωρό πράγματα. Από χρώματα, μέχρι κουζινικά και τραπέζια!

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη διαδρομή. Δείξτε κατανόηση είναι από το αυτοκίνητο!

Αυτές είναι από το χώρο του μοναστηριού.

Οι μαργαρίτες, αφιερωμένες στην Μαργαρίτα…

Φυσικά μερικές από το σπίτι…

Στο βάθος φαίνεται η Ρόδος!

Και μια από το λιμανάκι…

Την έβγαλα την τελευταία μέρα όταν παραλίγο να μην φύγουμε, αφού η υδροφόρα δεν άφηνε το πλοίο να σταματήσει! Ο μπαμπάς μου καταγχωμένος, η μαμά μου προβληματισμένη και εγώ να το διασκεδάζω, να σκάω στα γέλια και να κάνω και τους άλλους να γελάνε!

*και μια φωτογραφία από το καϊκάκι όταν πήγαινα στη Χάλκη! Φαίνεται και το σπιτάκι μου! Μπορείτε να το βρείτε; Η μαμά μου κάθεται έξω!

* Δεν σας είπα! Όπως πήγαινα είδα και τρία ωραιότατα δελφινάκια να μας συντροφεύουν!