Βλέπω βουρκωμένα μάτια γύρω μου παντού
να αντέξουν προσπαθούν και να σταθούν
βλέπω παντού μάτια κόκκινα και υγρά
ένα πόνο βγάζουν από μέσα βαθιά την καρδιά
να τον κρύψουν κάποιοι πολύ προσπαθούν
μα στα μάτια αν τους δεις θα προδοθούν
Κοιτάνε δεξιά κι αριστερά ψάχνουν σημάδι
μια ελπίδα από αυτό που ζουν να τους βγάλει
μα ότι κι αν αντικρίζουν αυτοί πονούν
για λίγο τα μάτια κλείνουν και πάνε αλλού
ίσως κοιτάξουν και ψηλά στον ουρανό
ένα ταξίδι να κάνουν να χαρούν
Νιώθω τόσο κοντά σε όλα αυτά
μα ελπίζω να μη δειχνω έτσι άλλο πια
ελπίζω τα μάτια μου να μην είναι υγρά
καμία θλίψη να μην τα σκεπάζει αυτή τη φορά
ελπίζω να μη με λυπάται όποιος με κοιτά
γιατί μόνο για λύπηση δεν είναι τα μάτια αυτά
Το τι πέρασαν δεν μπορείς να φανταστείς
και με τις υποθέσεις εσύ δεν τα ζεις
για να δείχνουν έτσι θα περάσαν πολλά
και για να είναι έξω θέλει μαγκιά
θέλει κουράγιο για αυτό, όχι λύπηση
αξίζουν μόνο θαυμασμό και εκτίμηση
Τα στιχάκια γράφτηκαν την Δευτέρα, μετά το φρικτό Σαββατοκύριακο... Για κάποιο λόγο τα θυμήθηκα πάλι... Και δεν αναφέρομαι στα δικά μου μάτια. Εκείνη τη μέρα, έβλεπα γύρω μου, τόσα βουρκωμένα μάτια, και ακόμα περισσότερα θλιμένα, από ανθρώπους άγνωστους, που έβλεπα, πρώτη και μοναδικά φορά, στο δρόμο, στο λεωφορείο κάπου... Μην το παρεξηγήτε μιλάω για "βουρκωμένα μάτια γ'υρω μου, παντού". Εγώ είμαι καλά για αυτό "ελπίζω να μη δείχνω έτσι άλλο πια".
7 σχόλια:
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή
Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι οι χειμώνες
Σίγουρα αξίζουν αγάπη και εκτίμηση.
Είναι δύσκολα, ειδικά όταν είσαι μακριά από το σπιτι, ειναι ακόμα δυσκολότερα.
όμως μικρή μου, θα έρθει ο καιρός, που θα 'χεις ξεφύγει απο τη θλίψη: ειναι οι περιστάσεις, ειναι και η ηλικία σου.
Προσπάθησε να βρίσκεις ένα τουλάχιστον καλό στην καθε μέρα που ζεις.
και έπειτα εστίασε σ' αυτό και προσπερνα οσο μπορείς τα υπόλοιπα.
κι΄ολα θα πανε καλά :))))
Δεν θέλω τέτοια.. Χαμογέλα μας λίγο..
Ευτυχώς δεν μιλάω για τα δικά μου μάτια εδώ. Κάποτε ήμουν έτσι, έδειχνα έτσι, έχω καταφέρει να μην είμαι πλέον... Απλά παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου και πραγματικά είδα πολλά βουρκωμένα και ακόμα περισσότερα θλιμένα μάτια... Ιστορίες που ούτε εγώ ξέρω, άνθρωποι άγνωστοι, στο λεωφορείο, στο δρόμο... Αυτά έβλεπα και έγραψα το ποιήμα... Μπορεί ακόμα μέσα μου να κουβαλάω μια θλίψη, αλλά είναι μικρή για να καθρεφτίζεται στα μάτια μου.
@par...alogos: Καλησπέρα!
@Μαριλενα *: Δεν ξέρω πως το καταφέρνεις, αλλά πάντα μα πάντα τα λόγια σου με κάνουν να νιώθω πολύ όμορφα! Νιώθω την στοργή με την οποία τα γράφεις.
Μέσα μου, υπάρχει μια μικρή θλίψη, χωρίς λόγο, υπόλοιμα από τα παλιά, που ακόμα δεν κατάφερα να βγάλω, αλλά είναι τόσο μικρή που δεν σκεπάζει το γέλιο μου πλέον.
Κάθε μέρα έχει πολλές μοναδικές όμορφες αναμνήσεις... Μια γλυκιά κουβέντα που θα ακούσεις, μια αστεία κουβέντα που θα κάνεις με έναν φίλο, το τραγούδι που θα ακούσεις και θα αρχίσεις να χορεύεις και να τραγουδάς, το γέλιο που θα κάνεις όταν περάσει μια σκέψη από το μυαλό σου... Και πολλά πολλά ακόμα! Αυτά προσπαθώ να κρατάω και εγώ... Και τα καταφέρνω! Δεν γυρνάει ούτε μια άσχημη ανάμνηση πλέον στο μυαλό μου... Ίσως γυρνάνε κάποιοι φόβοι ακόμα, αλλά στην ζωή μας είναι και αυτοί..
Σε ευχαριστώ πολύ που περνάς από εδώ, όχι απλά για να περάσεις! Φαίνεται στα λόγια σου και αλήθεια είναι από αυτά που κάθε φορά που τα διαβάζουν μου αφήνουν ένα όμορφο χαμόγελο! :)
@if.. ιγένεια: Μα δεν μιλάω για τα δικά μου μάτια... Να σκάσω και ένα χαμόγελο :) Μπα, δεν μου αρέσει... Έχω ένα καλύτερο :D
Καλά τα πήγα;
Καλημέρα και καλή εβδομάδα ωραίο πόστο , και αφού εισαι καλά αυτό μετράει ακόμα περισσότερο. Καλημέρα
Ουφ αρχικά νόμιζα ότι μιλούσες για εσένα ....
Ωραία! Χαίρομαι που είσαι καλά :)
Πολλά φιλιά
Lots of hugs ^^
xoxoxoxo
Δημοσίευση σχολίου