Προσευχή σε ένα αστέρι

Καλοκαίρι... Η ζέστη αφόρητη.. Το σπίτι δεν με χωράει... Θέλω να βγω έξω, αλλά δεν έχω να πάω πουθενά. Δεν έχω κάποιον να με συνοδεύσει και φοβάμαι μόνη μου τέτοια ώρα έξω... Βγαίνω στο μπαλκονάκι του σπιτιού. Δεν είναι μεγάλο αλλά θα πάρω λίγο αέρα... Δεν αντέχω άλλη κλεισούρα... Βγάζω ένα μικρό σκαμπουδάκι και κάθομαι... Με χτυπάει ένα ελαφρύ αεράκι και νοιώθω μια ανακούφιση. Γέρνω το κεφάλι μου προς τα πάνω και κοιτάζω τα αστέρια. Δεν φαίνονται καθαρά αλλά είναι πανέμορφα. Προσπαθώ να εστιάσω την προσοχή μου σε ένα από όλα αυτά. Δεν είναι εύκολο όμως κάπου χάνομαι... Αχ και να ήμουν σε αυτό το αστέρι. Θα τα έβλεπα όλα πολύ διαφορετικά. Θα τα έβλεπα όλα από μακρυά! Δεν θα ζεσταινόμουν, ούτε θα με ενοχλούσε το μικρό σπίτι μου που επικρατεί ένα χάος και νοιώθω να πνίγομαι μέσα του. Δεν θα φοβόμουν να πάω μια βόλτα μόνη μου... Θα μάζευα και όλους τους φίλους μου εκεί, δεν θα ήμασταν χώρια... Τόσο κοντά αλλά και τόσο μακρυά ο ένας από τον άλλον... Δεν θα ανησυχούσαμε μήπως ενοχλήσουμε τους γείτονες όταν περάσει η ώρα. Δεν θα φοβόμαστε να κάτσουμε κάπου έξω μέχρι αργά, ούτε θα φοβόμασταν τον τύπο στο απέναντι πεζοδρόμιο που μας κοιτάει περίεργα... Δεν θα ζητούσα από τα παιδιά να με πάνε μέχρι την πόρτα του σπιτιού μου γιατί φοβάμαι να κάνω δυο βήματα μόνη μου, ούτε θα φοβόμουν να πάω να βρω τέτοια ώρα την κολλητή μου που ξέρω ότι επίσης δεν κοιμάται... Πάνω στο αστέρι θα έφερνα και την οικογένεια μου πιο κοντά. Δεν θα με έλεγχαν αλλά θα ήταν κοντά μου και δεν θα μου έλειπαν... Άσε που 8α είχα και κάθε μέρα σπιτικό φαγητό :P... Ανοίγω τα μάτια μου... Το αεράκι τελικά είναι πιο δροσερό από πριν. Μπορώ να ανασαίνω.. Δεν πνίγομαι! Άλλωστε μια βδομάδα έμεινε... Τελειώνουν οι εξετάσεις! Κοντεύει ο καιρός που θα πάω σπίτι και θα ξαναδώ τους φίλους μου... Πρέπει να πάω να κοιμηθώ... Αύριο γράφω... Ελπίζω να πάω καλά... Προσεύχομαι στο αστέρι μου, εκεί έχω βάλει τον φύλακα άγγελο μου... Όποιος κι αν είναι! Και λέω μια βδομάδα είναι θα περάσει... Την επόμενη μέρα έγραφα το τελευταίο μάθημα...

Πρώτη φορά είχα κάνει κάτι τέτοιο... Ακριβώς μια βδομάδα μετά ήμουν στο σπίτι μου, με τους φίλους μου, μόλις είχαμε φάει σπιτικό φαγητό και ετοιμαζόμασταν να βγούμε έξω... Χτυπάει το τηλέφωνο... "Μπες στο ίντερνετ, βγήκαν τα αποτελέσματα για το τελευταίο μάθημα!" Μπήκα στο ίντερνετ... Ήταν το μόνο 10ρι που είχα γράψει! Ακριβώς μια βδομάδα μετά... Τυχαίο ή όχι εγώ συνεχίζω να ταξιδεύω στο αστέρι μου παρέα με το φύλακα άγγελο μου της νύχτες που νοιώθω μόνη...!


Δεν είναι όλες οι ιστορίες προσωπικές μου εμπειρίες... Άλλες μου τις έχουν πει άτομα που πιστεύω και άλλες ήθελα εγώ να τις πιστέψω... Δεν θα πω ποιες ιστορίες είναι δικές μου και ποιες όχι... Εσείς έχετε το δικαίωμα της επιλογής! Ποιες θα πιστέψετε και ποιες όχι... Ίσως ούτε εγώ να τις πιστεύω όλες...