Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Χριστούγεννα στο χωριό

Χριστούγεννα! Πρωί... Όλη η οικογένεια στο αμάξι και πάμε στο χωριό... Φέτος ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός. Εκεί τουλάχιστον θα μυρίσουμε λίγο χειμώνα... Χοντρό μπουφάν και έξτρα ζακέτα, σίγουρα θα πάρω μαζί, θα χρειαστούν!. Φτάνοντας στο χωριό και αφού ο μπαμπάς έχει περάσει τις στροφές που κάθε φορά κλείνω τα μάτια, από τότε που παραλίγο να πέσουμε κάτω, τον έχω πείσει και παίρνω εγώ το αμάξι, για να του αποδείξω πως πήρα με την αξία μου το δίπλωμα Αν το είχα και στα χέρια μου, θα έπαιρνα από την αρχή εγώ το αμάξι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Φτάνουμε λοιπόν στο χωριό. Από την πρώτη ανάσα, κάτι μέσα μου δροσίζεται... Σίγουρα δεν είναι το κρύο του χωριού, αλλά είναι κρύο. Πολύ παγωμένο ήταν το σπίτι, αφού ήταν κλειστό για μια δυο βδομάδες...

Αφού αεριστεί λίγο, το τζάκι ανάβει και ακολουθεί γιορτινό φαγητό από χεράκια μαμάς μαζί με το επιδόρπιο. Οι γονείς ξαπλώνουν, εγώ κάθομαι στην τηλεόραση και κολλάω σε μια ταινία. Έτσι δεν ακολούθησα τον αδελφό μου, που βγήκε... Μετά με παίρνει και εμένα λίγο ο ύπνος από το ξενύχτι της προηγούμενης. Εκεί δίπλα στο τζάκι, με τα πόδια απλωμένα προς το μέρος του... Αυτά τα αιωνίως παγωμένα πόδια, μαζί με χέρια και μύτη... Χειμώνα, καλοκαίρι αυτά παγωμένα!



Όταν ξύπνησα, αφού άνοιξα το μάτι, τίμησα κάτι κουραμπιέδες, μελομακάρονα και τυρόπιτες (κατά παραγγελία) της μαμάς, πήγα να βρω τον αδελφό μου και τους υπόλοιπους. Ήταν στην λέσχη (ή καφενείο) και παίζανε πιλότα... Εγώ παρακολουθούσα την νίκη του αδελφού μου και του φίλου του, απέναντι σε έμπειρους παίχτες... Μετά πήγαμε σε ένα σπίτι και καθίσαμε στο σοφά δίπλα στο τζάκι... Μιλούσαμε, παίζαμε, σχολιάζαμε, γελούσαμε. Η ώρα πέρασε... Πάμε σπίτι... Αύριο πάλι!

Ξυπνάω και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω το παράθυρο μου. Τέτοια εικόνα, από την πάγκα, δεν την χάνω!

Ετοιμάζομαι και πάλι έξω! Ανάσα δροσιάς με το που βγω από το σπίτι!


Σήμερα αποφάσισα να κάνω μια μικρή βόλτα στο χωριό... Έχω πολύ καιρό να κάνω μια τέτοια βόλτα, αφού τον τελευταίο καιρό πήγαινα όπου ήθελα σχεδόν στα τυφλά.

Αρχικά μια βόλτα σε όλο το χωριό μέσα από τα στενάκια...
Και λίγο παρακάτω...
... μέχρι την παλιά βρύση... Όταν ήμουν μικρή ακόμα έτρεχε νερό, τώρα την βρήκα τελείως εγκαταλελειμμένη.. Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου λέει πως όταν ήταν μικρή από εκεί έφερνε νερό για το σπίτι.


Και πάμε πάλι πίσω στο χωριό...


Θα ανέβω μέχρι το σχολείο... Το όνομα έχει μείνει από τότε που λειτουργούσε σαν σχολείο, τώρα είναι η κοινότητα. Από έξω έχουν εγκαταστάσεις παιδικής χαράς. Με έκπληξή μου είδα πως όλα ήταν καινούργια! Οι κούνιες που είχαν αρχίσει να διαλύονται η μια μετά την άλλη, η τσουλήθρα, η μπασκέτα, τα πάντα αντικαταστάθηκαν από καινούργια! Χάρηκα, αλλά η αλήθεια στεναχωρήθηκα και λίγο... Άλλαξαν την διάταξη και όλες οι εικόνες που είχα κρύφτηκαν, τα παιχνίδια που παίζαμε εμείς, απλά δεν γίνεται να παιχτούν ξανά, οι κούνιες από 4 γίναν 2 και πιο μικρές (αποκλειστικά για παιδιά) και βλέπω ακόμα πιο δύσκολο να μαζευτούμε γύρω τους και να ανάψουμε φωτιά κάποιο βράδυ...

Βρίσκεται όμως στο πιο ψηλό κατοικήσιμο μέρος του χωριού και η θέα δεν θα πάψει να είναι απίστευτη!

Από τη μια όλο το χωριό...
Από την άλλη η φύση...


Και σε μια γωνία η καινούργια βρύση του χωριού...

Τέλος διαδρομής. Επιστροφή στο σπίτι και η κάθοδος αρχίζει, αφού το σπίτι μου είναι κάτω κάτω, στην αρχή του χωριού... Καθώς κατεβαίνω εικόνες μένουν πίσω μου...


Βγήκα στον κεντρικό δρόμο και την τελική ευθεία για το σπίτι...


Φυσικά το μεσημέρι αφού δεν λέει να χειμωνιάσει είπαμε να ψήσουμε. Ρεπό η μαμά και στη δουλεία ο μπαμπάς! Αν και η μαμά όλο και κάτι πρόσθετα και πεντανόστημα ετοίμαζε στην κουζίνα...

Το βράδυ σαν το προηγούμενο και το επόμενο... Δίπλα στο τζάκι, με παιχνίδι, γέλιο κουβέντες... Και με πολύ κρύο (όχι βέβαια όσο άλλες χρονιές) και υγρασία που με διαπερνούσε... Κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι, έπαιρνα μια βαθιά παγωμένη ανάσα, για να κρατήσω μέσα μου το άρωμα από τα τζάκια που καίνε σε όλο το χωριό τέτοιες μέρες, το υγρασιασμένο χώμα, και τα υγρασιασμένα φυτά... Αλισφακιά, ρίγανη, μυρτιά, ασκινός, αλυγαριά, δεντρολίβανο, θυμάρι, θρούμπι, είναι μόνο μερικά από αυτά που συμβάλουν στο μοναδικά μεθυστικό και μαγευτικό άρωμα, τόσο της νύχτας, όσο και της μέρας.



15 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Xρόνια Πολλά, Καλη Χρονιά κι όλα τα καλύτερα κοριτσάκι μου να ερθουν στη ζωή σου :))

Πολύ ομορφο το χωριο σου και η φύση γύρω του μοναδική.

Ολα, όλα υπέροχα ειναι.

Και μη στεναχωριεσαι που αλλάζουν τα πράγματα: έρχονται καινουρια στη θέση τους :)

φιλιά πολλά πολλά
:)

υγ
η αλισφακιά ειναι το φασκόμηλο;

και το παιχνίδι που παιζει ο αδερφός σου, τι ακριβώς ειναι;

If...ιγένεια είπε...

Έλα ρε.. :) Πολύ όμορφο το ταξιδάκι που μας πήγες.. Καλή χρονιά να έχεις με υγεία και αγάπη!

tzonakos είπε...

Αχχχ αυτα τα χωριουδάκια πόσο ζεστα ειναι. Εσυ βέβαια εχεις κρύα πόδια λές αλλα θα χεις ζεστή καρδιά. Σαν το χωριουδάκι.
Καλα το μυρίστηκα απο τις φωτογραφίες οτι θα να σε θάλασσα κοντά ή νησί.
Φυσικά με πέθανε η τελευταία φωτο, αυτη με τα ψητά στα κάρβουνα και φαντάζομαι γύρω στο τζάκι θα ηταν πανέμορφα !
Ωραία περιήγηση και ποιός ξέρει, μπορεί κάποτε να βρεθώ εκει, εστω και κατα λάθος ( μου εχει συμβεί )

tzonakos είπε...

* Δεν αποκλείεται να βρέθηκα εκει πριν δεκα χρόνια οταν σχεδόν χάσαμε τον δρόμο μας επιστρέφοντας πίσω στην πόλη.

Xristos είπε...

ΤΙ εικόνες... Ακόμα κλαίω από τη ζήλια μου... Καλή Χρονιά να έχουμε!

Dreamgirl είπε...

@Μαριλενα: Καλή Χρονιά!!!

Ίσως το ρήμα στεναχωριέμαι ήταν λάθος... Όπως το λες κάτι καινούργιο θα έρθει!

Και ναι η αλισφακιά είναι το φασκόμηλο... Νομίζω τουλάχιστον, εκτός αν τα μπέρδεψα...

Είναι ένα παιχνίδι στα χαρτιά. Να το εξηγήσω λίιιιγο δύσκολο...


@if.. ιγένεια: Καλή χρονιά!

Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε! :)


@tzonakos: Μου άρεσε πάρα πολύ η προσέγγιση με την καρδιά... Μακάρι να το βλέπουν και όσοι πρέπει... Ευχαριστώ :)

Ναι σε νησί! 20 λεπτά με το αυτοκίνητο από τη θάλασσα. Βουνό και θάλασσα! Και ναι, πολύ ζεστό!


@Xristos: Καλή χρονιά!

Χαίρομαι που σου αρέσει! Μη ζηλεύεις...

iLiAs είπε...

...καλώς ήρθες...καλή χρονιά να έχεις :)

KitsosMitsos είπε...

Την καλησπέρα μου και τις ευχές μου για το νέο έτος.
Καλή χρονιά!

Dreamgirl είπε...

@iLiAs: Καλή χρονιά!

Καλώς σας βρήκα!


@KitsosMitsos: Καλή χρονιά!

Skouliki είπε...

μια χαρα περασες κριμα σε μενα που δεν εχω χωριο

Dreamgirl είπε...

@skouliki: Η αλήθεια ήταν οι καλύτερες μέρες των διακοπών. Αλλά αυτό που τις έκανε όμορφες ήταν η ζεστασιά και δεν χρειάζεται χωριό για να την έχεις... Άρα μη στεναχωριέσαι που δεν έχεις... Αν και εγώ που το έμαθα δεν θα μπορούσα χωρίς αυτό!

Εξύμνoς είπε...

Πολυ χαιρομαι που αγαπας το χωριο σου! Ροδο η Κρητη ειναι?

Εμενα ειναι στην Λεσβο και το επισκεπτομαι καθε καλοκαιρι! Δεν το αλλαζω με τιποτα! Οι εικονες, οι ηχοι, οι μυρωδιες σου μιλουν μεσα στην ψυχη. Χαιρομαι που το αγαπας οπως προειπα γιατι αυτο λειπει στις μερες μας. Τα χωρια ερημωνουν, παραδωσεις χανονται, και ξεχναμε σιγα σιγα τι θα πει φυση.

Dreamgirl είπε...

@Eximnos: Ρόδο είναι. Περισσότερα εμφανίζονται αν πατήσεις εκεί που λέω "Το χωριό μου" κάτω κάτω. Από την Ρόδο κατάγομαι, απλά τώρα βρίσκομαι Ηράκλειο για σπουδές...

Το λατρεύω το χωριουδάκι μου. Και για αυτό χαίρομαι και με τις προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία 2-3 χρόνια να μην ερημώσει. Μόνιμοι κάτοικοι είναι το πολύ 10, αλλά καλοκαίρι, Χριστούγεννα και Πάσχα δεν υπάρχει ώρα μου να μην ακούς παιδικές φωνές! :)

Εξύμνoς είπε...

10 ε!!
Εμενα το χωριο μου (Μεσοτοπο Λεσβου) ειναι αρκετα μεγαλο. Πρεπει να εχει 1500 μονιμους κατοικους σιγουρα. Μπορει να λεω και λιγους. Μεχρι στιγμης κραταει τη νεολαια του ή τουλαχιστον την περισσοτερη. Ηρακλειο πηγα μονο στην 5ημερη με το σχολειο μου. Ωραια περασαμε...

Θα ριξω μια ματια κατω κατω.

Καλο σου βραδυ!

Dreamgirl είπε...

@Eximnos: Τώρα 10-20 κάπου εκεί. Από 75 και πάνω... Ίσως υπάρχει και κανένας 70άρης και είναι το παιδάκι τους. Αλλά ακόμα και τα Σαββατοκύριακα γεμίζει κόσμο.

Καλημέρα! :)